ارزیابی تنوع ژنتیکی برخی از ارقام گندم بهاره و پاییزه با استفاده از نشانگرهای ریز ماهواره

در این تحقیق به منظور بررسی رابطه ژنتیکی و امکان تفکیک 21 رقم و لاین گندم بهاره و پاییزه ایرانی در سطح مولکولی از 37 جفت آغازگر ریزماهواره استفاده شد. میانگین شاخص چندشکلی و میزان اطلاعات چندشکلی هر آغازگر ریزماهواره بترتیب 68/0 و 63/0 برای آنها به دست آمد. شباهت ژنتیکی با استفاده از دو روش جاکارد و نی و لی محاسبه و به ترتیب میانگین 201/0و 328/0 برای آنها به دست آمد. در هر دو روش ارقام قدس و الوند دارای بیش ترین میزان شباهت و ارقام بولانی و نیک نژاد دارای کم ترین میزان شباهت بودند. تعداد آلل تولید شده از دو تا 10 متغیر و میانگین تعداد آلل در هر جایگاه 37/5 و در مجموع 199 آلل تکثیر شد. ژنوتیپ ها با استفاده از دو ضریب تشابه جاکارد و نی و لی و روش تجزیه خوشه ای upgma گروه بندی شدند و 21 ژنوتیپ گندم در 4 گروه قرار گرفتند؛ ضمناً اکثر ارقام از لحاظ بهاره و پاییزه بودن از همدیگر تفکیک شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که نشانگرهای ریزماهواره قادر است چندشکلی بسیار بالا، مطمئن و قابل تکراری را نمایان سازد.